Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna i dla kogo jest polecana?

Psychoterapia poznawczo-behawioralna polecana jest szczególnie osobom borykającym się z lękami, zaburzeniami osobowości czy depresją, ponieważ pobudza do aktywności pacjentów. Dla kogo jest szczególnie polecana? Jakie są podstawowe korzyści z jej przeprowadzania? Na czym dokładnie polega pychoterapia? Poznaj główne techniki CBT i dowiedz się, jakie są ich zalety.

Czym jest terapia behawioralno-poznawcza? Zalety

Terapeuta poznawczo-behawioralny bazuje na konkretnym, zorientowanym na cel typie psychoterapii. Posiada ona zrozumiałą strukturę, określony czas trwania oraz procedurę. Opiera się na ćwiczeniach, zadaniach i edukacji. Inaczej niż na szczerej, otwartej i intymnej rozmowie. Terapia ta jest krótkoterminowa. Warto wiedzieć, że jest wyjątkowo skuteczna, co potwierdzają badania kliniczne. Podstawą jest rozwój samoświadomości pacjenta. W ten sposób może samodzielnie kontrolować swoje zachowania. Terapia poznawczo-behawioralna umożliwia zapobieganie nawrotów i zaburzeń. Wpływa to na jakość życia pacjenta, który jest zmotywowany do działania i ma wyższą samoocenę.

Komu jest polecana terapia behawioralno-poznawcza?

Do leczenia depresji i lęków stosuje się terapię poznawczo-behawioralną. Jest wykorzystywana w psychoterapii do leczenia:

• fobii
• napadowych lęków
• nerwic
• depresji
• bulimii
• zaburzeń kompulsywno-obsesyjnych
• stresu pourazowego
• schizofrenii

Sprawdza się także u osób, które zmagają się z poporodową depresją. Może być także sposobem radzenia sobie ze stresem. Nierzadko przeprowadza się ją wśród więźniów. Psychoterapię poznawczo-behawioralną stosuje się przy poważniejszych chorobach psychicznych na przykład schizofrenii. Psychoterapia może być indywidualna, grupowa lub małżeńska.

Jak wygląda terapia indywidualna?

Terapia behawioralno-poznawcza polega na 1-2 tygodniowych spotkaniach z terapeutą. Sesje trwają od 30 minut do godziny. Podczas początkowych sesji terapeuta może sprawdzić, czy rodzaj terapii jest dobrze dobrany do pacjenta. W trakcie psychoterapii terapeuta zadaje pytania o przyszłość, co wpływa na teraźniejszość i zrozumienie aktualnego na przykład problemu. Pacjent na każdym etapie wybiera to, na czym chce się koncentrować. Dlatego też na początku każdego spotkania ustala się temat.

W trakcie terapii behawioralno-poznawczej rozkłada się na czynniki pierwsze problemy. Dobrym rozwiązaniem jest prowadzenie dziennika, co pozwoli na śledzenie myśli i uczuć oraz działań i odczuć fizycznych. W trakcie sesji można wówczas je przeanalizować. Przy tym ustala się, czy są na przykład irracjonalne bądź niepożądane. Pozwala to zrozumieć, jaki wpływ mają na siebie oraz na pacjenta. Myśli i działania, które nie są pożądane, należy zmienić. W przypadku, jeśli zadania nie odniosły skutku, terapeuta może wymyśleć inne opcje. Co więcej, tempo i zakres zajęć zależy od pacjenta. Do korzyści z tego typu terapii zalicza się samodzielne ćwiczenie poza sesją.

Techniki CBT

Psychoterapia poznawczo-behawioralna korzysta z różnych technik pracy z pacjentem, takich jak:

• dialog sokratejski – zadawanie przez psychoterapeutę pytań, które pozwalają odnaleźć błędy lub fałsz w toku rozumowania
• zapisywanie myśli – spisywanie myśli i ich analiza, pozwalająca na identyfikację błędów oraz zniekształceń w toku rozumowania
• zadania – weryfikacja przekonań i umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach
• ekspozycja – niwelowanie zaburzeń lękowych w formie ekspozycji na nie na przykład zamknięcia w pomieszczeniu. W ten sposób oswaja się lęk
• poznawcze przeformułowanie – zmiana przekonań na nowe