Czym są zaburzenia dysocjacyjne i jak się je leczy?

Zaburzenie dysocjacyjne jest podobne tylko pozornie do schizofrenii. Chorobie towarzyszy szereg objawów, które warto poznać. Czym właściwie jest osobowość dysocjacyjna? Jakie są jej objawy i przyczyny? Poznaj metody leczenia zaburzenia dysocjacyjnego tożsamości. Czy wystarczy tylko leczenie farmakologiczne, czy może wymagana jest także psychoterapia?

Czym jest zaburzenie dysocjacyjne tożsamości?

Osobowość dysocjacyjna oznacza pojawienie się co najmniej drugiej dodatkowej osobowości. Co ciekawe, osobowość ta może przejąć w pewnym okresie kontrolę nad zachowaniem człowieka. Wszystkie są nieświadome występowania pozostałych. Co więcej, nie pamięta wspomnień, wypowiedzi czy przeżyć. Każda osobowość ma swoje:

• gesty
• słownictwo
• doświadczenia

Jakie wyróżnia się objawy osobowości dysocjacyjnej?

Do rodzajów osobowości dysocjacyjnej zaliczają się:

• dysocjacyjna amnezja – niepamięć ogranicza się do niepamiętania traumatycznego doświadczenia, ale nie ma problemu z zapamiętywaniem nowych wiadomości
• trans i opętanie – brak kontroli nad własnym ciałem
• fuga dysocjacyjna – oznacza zapomniane podróże pod wpływem emocji, często zmieniają tożsamość
• zaburzenia ruchu – niedowład czy całkowity paraliż niektórych części ciała, w tym inne dodatkowe ruchy, w tym ruchy mimowolne, mogą się także objawiać zaburzeniami związanymi z pracą mięśni mimicznych. Może także dojść do zaburzeń mowy
• drgawki dysocjacyjne – objawy podobne do padaczki bez utraty świadomości
• stupor dysocjacyjny – osłupienie, które ogranicza kontakt z innymi. Taka osoba nie je, nie mówi i często nie porusza się
• znieczulenie i brak czucia zmysłowego – może również dojść do zaburzeń wzroku czy słuchu

Do pozostałych zaburzeń dysocjacyjnych zalicza się osobowość mnoga, czyli rozdwojenie osobowości, a także zespół Gansera. W przypadku podwójnej osobowości pacjent nie wie o ich istnieniu. Mogą się różnić:

• płcią
• wiekiem
• poziomem intelektualnym

Z kolei zespół Gansera to zaburzenie, które ciężko odróżnia się od stymulacji. Sprowadza się do błędnego odpowiadania na pytania na powszechnie znane fakty czy zjawiska. Nazywany rzekomym otępieniem czy zespołem przybliżonych odpowiedzi stanowi zaburzenia reaktywne. Jest to zespół, który należy do grupy psychoz, stymulacji czy zaburzeń dysocjacyjnych.

Przyczyny zaburzenia osobowości

Zaburzenia dysocjacyjne mogą powstać w sytuacji, gdy doszło do ciężkiego przeżycia. Najczęściej są wynikiem stresu z dzieciństwa lub traumy. Do powstania zaburzenia dysocjacyjnego tożsamości może dojść w przypadku takich wydarzeń w życiu jak:

• molestowanie seksualne
• gwałt
• agresja – fizyczna lub psychologiczna
• wypadek samochodowy
• nękanie przez inne osoby
• katastrofę naturalną
• wojnę

Do wystąpienia choroby mogą się przyczynić inne czynniki takie jak nadużywanie substancji psychoaktywnych czy zaburzenia depresyjne. Również zaburzenia osobowości i uszkodzenia mechanizmu ośrodkowego układu nerwowego się wlicza, podobnie jak zespół stresu pourazowego.

Metody leczenia

Do podstawowych metod leczenia zaburzenia tożsamości zalicza się psychoterapia. Tylko z pomocą psychologa, psychoterapeuty czy psychiatry możliwe będzie „przepracowanie” doświadczeń, które przyczyniły się do powstania objawów. Leczenie farmakologiczne jest tylko dodatkiem do psychoterapii. Kuracja jest długa i wieloetapowa. Wszystko dlatego, że w trakcie kolejnych sesji prowadzi się do integracji różnych odłamków osobowości. Istotne jest także uświadomienie pacjentowi systemów, które odpowiadają za pojawienie się objawów choroby.