Czym jest dysforia i jak się ją leczy?

Ty lub Twój bliski masz częste zmiany nastroju? Masz napady niekontrolowanej złości lub towarzyszy Ci wiecznie zły humor? Jesteś ciągle rozdrażniony? To może być objaw dysforii! Co to jest dysforia? Czym się objawia? Co jest jej przyczyną? Czy można ją leczyć? Jak ją zdiagnozować? Jakie choroby wpływają  na leczenie nastroju dysforycznego? Czym jest dysforia płciowa? Sprawdzamy!

Jak zdiagnozować chorobę?

Diagnozą zajmuje się psychiatra. Zwykle pomocy szukają najbliżsi chorej osoby. Niekiedy z powodu nagłych wybuchów złości. Ponieważ jest złożonym stanem emocjonalnym, może współwystępować z innymi zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi. Jej diagnoza nie jest łatwa. Zamiast testów przeprowadza się szczegółowy wywiad lekarski oraz na podstawie zgłoszonych przez pacjenta objawów.

Jakie są przyczyny dysforii?

Do przyczyn stanu dysforycznego zaliczają się:

• uszkodzenia układu nerwowego
• nieprawidłowa praca mózgu
• nieprawidłowo leczona padaczka
• starszy wiek
• depresja
• choroba Alzheimera

Często też współwystępuje przy niskiej samoocenie i zaniżonemu nastrojowi. Co ciekawe, istnieje jeszcze dysforia płciowa. Polega na niezaakceptowaniu własnej płci. Istnieje także dysforia postkoitalna. Wówczas po współżyciu seksualnym pojawia się smutek lub rozdrażnienie. Wiąże się to z brakiem satysfakcji. Może być także przejawem społecznym i reakcją obronną na trudne wydarzenia. Nierzadko jest wynikiem wychowania.

Jakie są objawy?

Dysforia polega na odczuwaniu negatywnych uczuć, co wpływa na obniżenie nastroju. Są zwykle niewłaściwe do danej sytuacji. Często są wyolbrzymione i intensywne. Do głównych cech osoby chorej zalicza się zrzędzenie i rozdrażnienie. Łatwo można ją wyprowadzić z równowagi. Rzadko co ją cieszy. Jest poirytowana i zdenerwowana. Cechuje ją zmienność nastrojów, z jednych negatywnych emocji do kolejnych. Wyróżnia ją wybuchowość, gwałtowność emocji, która może skutkować agresją. Często odbiera zdarzenia negatywnie i odczuwa poniżenie, złość lub litość względem siebie. Nierzadko nie widzi dobrych rozwiązań sytuacji, poddaje się, zamiast próbować. Nie umie obiektywnie siebie ocenić, jest bardzo krytyczny. Nie umie sama podejmować decyzji i wymusza jej podjęcie na innych. Normalne patrzenie na rzeczywistość przesłania jej niepokój i wieczne napięcie. Dlatego warto się wybrać do psychologa, jeśli podejrzewasz chorobę u siebie lub bliskiej osoby.

Jak leczyć dysforię?

Nastrój dysforyczny ma różne podłoże. Czynnik rozwijający jest trudny do określenia. Terapia sprowadza się do ustalenia przyczyny. Wiąże się to z różnymi metodami leczenia. Dlatego warto odwiedzić psychologa, aby uzyskać względną stabilizację nastroju. W przypadku współwystępowania choroby afektywnej dwubiegunowej leczenie sprowadza się do stosowania leków normotymicznych, które normalizują nastrój. Efektem może być powrót do normy.

W przypadku zaburzeń osobowości najważniejsza jest psychoterapia. Także leczenie jest wymogiem, jeśli występują choroby przewlekłe. Wówczas można wyeliminować ciągłe podrażnienie. W przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej stosuje się leki, które stabilizują nastrój na przykład sole litu. Choroby somatyczne i bólowe oraz ich leczenie wpływa na eliminację problemu, podobnie jak stosowanie leków przeciwpadaczkowych.